Of beter… waarom ik niet geloof dat individuele therapie helpend is bij relatieproblemen…
Het is te zeggen wanneer men hoopt in een individueel therapietraject toe te werken naar een verbetering van de relationele tevredenheid.
Het is niet onlogisch dat mensen die relationele moeilijkheden ondervinden op zoek gaan naar hulp.
Hetgeen hieronder volgt, is in géén geval een miskennen van het lijden dat relationele ontevredenheid met zich meebrengt.
Relationele spanningen, welke vorm deze dan ook aannemen, laten niemand koud… Je uit verbinding voelen met je geliefde doet pijn…
Het is echter opvallend dat, wanneer men lijdt onder relationele problemen, men vaak op zoek gaat naar een therapeut die hen individueel zal begeleiden eerder dan een relatietherapeut.
Als mens – die, als mens zijnde, ook niet gespaard blijft van moeilijkheden op relationeel vlak – begrijp ik de neiging om op zoek te gaan naar een individueel therapeut ten volle. Je hebt pijn… en deze pijn kan moeilijk om dragen zijn. Het laatste wat je wilt, is de situatie thuis met je partner erger maken, maar je moet ergens met die pijn terecht. Misschien hoop je door zelf te veranderen, ook je relatie te kunnen redden? Bovendien is relatietherapie wel erg spannend en is het zeer begrijpelijk dat je aarzelt… Wat als het alleen maar erger wordt?
En toch zal ik niet snel geneigd zijn om cliënten die zich aanmelden voor individuele therapie in het kader van relationele problemen daadwerkelijk ‘alleen’ uit te nodigen. Simpelweg omdat ik niet geloof dat dit helpend is. Integendeel misschien zelfs.
Ik geloof echt oprecht dat – indien ik er mee instem om aan relationele problemen te werken in een individuele context – ik jou tekort doe. Om veranderingen in de relationele dynamiek tussen mensen te bewerkstelligen, hebben we namelijk beide partijen nodig. Zowel jij als je partner hebben een aandeel in de spreekwoordelijke dans waarin jullie verstrikt raakten. Bij relationele problemen is ‘jullie relatie’ de cliënt.
Bovendien kan individuele therapie bij relatieproblemen averechts werken.
In een individueel therapietraject ben jij namelijk de cliënt en is er geen input van buitenaf. Relationele problemen hebben vinden vaak hun oorsprong in het niet (meer) afgestemd raken. Zonder input van degene die voor jou zo belangrijk is, geen afstemming… Sterker nog, wanneer jij je probeert in te zetten voor de relatie en je thuis geen verbetering merkt, kan dit de afstand tussen jullie zelfs vergroten.
In elk psychotherapie-traject heb ik de intentie mijn cliënt zo goed mogelijk verder te helpen met betrekking tot diens hulpvraag.
Wil je naar een relatie waarin minder spanningen bestaan en je je meer verbonden met elkaar kan voelen? Met andere woorden: heeft je relatie hulp nodig?
Dan wordt ‘je relatie’ mijn cliënt.
Jou aanvaarden als mijn cliënt, in een poging om je relatie te helpen, doe ik niet.
Ik ben immers niet bereid het risico te nemen nét op die manier jouw relatie te schaden.